Bohaterką jest Weronika, która od
dzieciństwa była uczona przeciętności. Miała iść przez życie nie wyróżniając
się i nie sięgając zbyt wysoko. Jednak mimo to spotyka Sławka, zakochuje się z
wzajemnością i zostaje jego żoną. Sielankowy obraz psuje jednak fakt, że
Weronika nie może zajść w ciążę. Kocha dzieci, praca w przedszkolu jest jej
pasją i powołaniem, więc tym trudniej jest jej pogodzić się z niemożnością
posiadania własnego dziecka. A potem spada na nią ostateczny cios – Sławek
ginie w wypadku. Weronika zostaje sama. Odtrąca rodzinę, przyjaciół, chce
zostać zupełnie sama. I zostaje. Bez pracy, bez jakichkolwiek planów na
przyszłość. Po jakimś czasie, aby zdobyć pieniądze, zaczyna wynajmować swoje
stare mieszkanie. I obserwować lokatorów. Zachodzić do mieszkania pod ich
nieobecność, zaglądać im do szuflad, zastanawiać się kim są. W ten sposób żyje
chociaż trochę bliżej realnego świata.
Powieść jest przejmującym, mocno
psychologicznym portretem kobiety, która straciła wszystko. Nie ma rozbudowanej
fabuły, nagłych zwrotów akcji. Jest obraz cierpienia, próby pogodzenia się z
losem i samotności.
Olga Wójtowicz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz