Jerzy Pilch
został laureatem nagrody miesięcznika „Odra″ za „za wprowadzenie do literatury
mikroświata polskiej społeczności luterskiej i przywrócenie diarystyce rangi
sztuki, a szczególnie za wydane w minionym roku książki Wiele demonów
i Drugi dziennik″.
Wiele demonów (Wielka Litera) to powieść przenosząca czytelnika w
postalinowskie czasy lat pięćdziesiątych, do miejscowości Sigła, na Śląsku
Cieszyńskim. W tradycyjnej protestanckiej społeczności Sigły nagle zaczynają
się dziać rzeczy niepokojące starszyznę, za sprawą dwu córek pastora Mraka,
które nie zamierzają spędzić reszty życia w odciętej od świata wiosce.
Luterańska społeczność musi się zmierzyć z wpływami szybko zmieniającego się
świata, przed czym skutecznie broniła się przez setki lat.
Jerzy Pilch, pisarz, publicysta,
dramaturg i scenarzysta filmowy pochodzi z rodziny ewangelickiej ze Śląska
Cieszyńskiego. W jego książkach stale powraca temat dzieciństwa i tradycji
rodzinnych. „Mam w sobie ten lęk, który jest kłopotliwy: synka, z małej
miejscowości, z Wisły, i nim w gruncie rzeczy jestem″ - mówił o sobie pisarz.
Pilch wprowadził do polskiej literatury świat ewangelików - niewielkiej
społeczności rządzącej się własnymi, surowymi regułami, ludzi obowiązkowych,
praktycznych, bogobojnych. Ewangelicy Pilcha znaleźli schronienie w górach i do
dziś dnia z pewną nieufnością odnoszą się do katolickiej większości Polaków z
równin.
„Nie chciałbym mieć innego życia.
Luterstwo dało mi siłę; przy wszystkich moich słabościach jest to myślę siła
znaczna. Np. zawsze byłem i jestem święcie przekonany, że żeby coś osiągnąć w
sztuce, trzeba mieć tryb pracy księgowego i najlepiej, żeby to był księgowy o
ewangelickich korzeniach. Żadnej cyganerii, żadnego natchnienia, żadnych
upojeń. Moją tragedią i moim paradoksem jest oczywiście to, że przy takich
przeświadczeniach, przy takim głodzie ascezy i dyscypliny, przy tak wielkiej
niechęci, jaką mam np. do pijaków - okoliczności życiowe, jakby to powiedział Konwicki,
zmusiły mnie do wypicia kilku cystern spirytusu. Niezbadane są wyroki
pańskie...″ - mówił Pilch w jednym z wywiadów.
Autor Bezpowrotnie utraconej leworęczności uważany jest za jednego z najciekawszych językowo polskich autorów i sam przyznaje, że wielki wpływ na jego język wywarła pierwsza lektura - Biblia w starym przekładzie tzw. Biblia Gdańska, a także ewangelickie pieśni. Pilch w Wiśle mieszkał do 10 roku życia, potem wraz z rodzicami przeniósł się do Krakowa.
Rodzinna Wisła pojawiała się w twórczości Pilcha niemal we wszystkich książkach, jest obecna także w obu tomach Dziennika. Drugi tom zapisków Pilcha, który ukazał się latem zeszłego roku nakładem Wydawnictwa Literackiego, poświęcony jest jednak przede wszystkim chorobie pisarza i literackich sposobach radzenia sobie z nią.
W Drugim dzienniku pisarz zdecydował się na „spowiedź ekstremalną″, dostrzegając w swoich dolegliwościach wyzwanie literackie i uznając, że „nie ma najmniejszego powodu, by choroba nie przypominała dobrze opowiedzianej historii″. Opisy wahań swego stanu zdrowia Pilch obudowuje więc grami literackimi i lekturami takimi jak nekrologi, O chorobie Ciorana, Kruchy dom duszy Thorwalda, a także książkami Manna, Camusa i Maraia. Opisuje różne strategie postępowania wobec własnej słabości, reakcje otoczenia i czytelników jego książek, zastanawia się, co będzie z pisaniem, gdy będzie już w stanie tylko dyktować, skoro wszystkie dawne narzeczone mniej lub bardziej stanowczo odmówiły bycia jego sekretarkami.
W obu tomach Dziennika Pilch opisuje też swoją abstynencję. Z początkiem choroby pisarz, który „dla wzmożenia egzystencji″ wypił w życiu „cysternę alkoholu″, jak sam wielokrotnie wyznawał przy różnych okazjach, zrezygnował nawet z palenia papierosów. Pod koniec roku natomiast weszła do kin ekranizacja Pod Mocnym Aniołem, powieści, która przyniosła Pilchowi Nagrodę Literacką Nike i zaliczana jest do klasyki literatury poświęconej fenomenowi pijaństwa.
Autor Bezpowrotnie utraconej leworęczności uważany jest za jednego z najciekawszych językowo polskich autorów i sam przyznaje, że wielki wpływ na jego język wywarła pierwsza lektura - Biblia w starym przekładzie tzw. Biblia Gdańska, a także ewangelickie pieśni. Pilch w Wiśle mieszkał do 10 roku życia, potem wraz z rodzicami przeniósł się do Krakowa.
Rodzinna Wisła pojawiała się w twórczości Pilcha niemal we wszystkich książkach, jest obecna także w obu tomach Dziennika. Drugi tom zapisków Pilcha, który ukazał się latem zeszłego roku nakładem Wydawnictwa Literackiego, poświęcony jest jednak przede wszystkim chorobie pisarza i literackich sposobach radzenia sobie z nią.
W Drugim dzienniku pisarz zdecydował się na „spowiedź ekstremalną″, dostrzegając w swoich dolegliwościach wyzwanie literackie i uznając, że „nie ma najmniejszego powodu, by choroba nie przypominała dobrze opowiedzianej historii″. Opisy wahań swego stanu zdrowia Pilch obudowuje więc grami literackimi i lekturami takimi jak nekrologi, O chorobie Ciorana, Kruchy dom duszy Thorwalda, a także książkami Manna, Camusa i Maraia. Opisuje różne strategie postępowania wobec własnej słabości, reakcje otoczenia i czytelników jego książek, zastanawia się, co będzie z pisaniem, gdy będzie już w stanie tylko dyktować, skoro wszystkie dawne narzeczone mniej lub bardziej stanowczo odmówiły bycia jego sekretarkami.
W obu tomach Dziennika Pilch opisuje też swoją abstynencję. Z początkiem choroby pisarz, który „dla wzmożenia egzystencji″ wypił w życiu „cysternę alkoholu″, jak sam wielokrotnie wyznawał przy różnych okazjach, zrezygnował nawet z palenia papierosów. Pod koniec roku natomiast weszła do kin ekranizacja Pod Mocnym Aniołem, powieści, która przyniosła Pilchowi Nagrodę Literacką Nike i zaliczana jest do klasyki literatury poświęconej fenomenowi pijaństwa.
Miesięcznik „Odra″ przyznaje
swoją nagrodę od 1961 r. Jej laureatami są wybitni pisarze, uczeni i artyści,
m.in. Ewa Lipska,
Czesław
Miłosz, Olga
Tokarczuk, Ryszard
Kapuściński, Karl Dedecius. W tym roku w kapitule nagrody zasiadali:
Jacek Łukasiewicz, Jacek Gutorow, Rafał Augustyn, Mariusz Hermansdorfer,
Wiesław Saniewski, Adam Chmielewski, Karol Maliszewski, Andrzej Więckowski,
Michał Jagiełło oraz Józef Kelera.
Źródło:
http://www.instytutksiazki.pl/wydarzenia,aktualnosci,31010,pilch-laureatem-nagrody-odry.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz